Gaston Dillen (1933-2010) hebben wijlen mijn echtgenote Line Houben en ikzelf leren kennen als uitstekend reisleider tijdens een VTB-rondreis naar Sri Lanka in 1992.
Gaston was een leerkracht die tijdens zijn loopbaan gedurende jaren buitenlandse reizen organiseerde voor het personeel van het katholiek onderwijs. Toen hij in 1985 op 52-jarige leeftijd met pensioen ging was er in het katholiek onderwijs voor hem geen opvolger. Hij vroeg -en kreeg- van de hogere directie toelating om te beschikken over de adresbestanden die hij gedurende vele jaren had opgebouwd. Met deze bestanden bood hij zich aan bij de reisorganisatie VTB en bekwam de toezegging dat hij iedere maand als reisleider een culturele VTB-reis mocht organiseren en begeleiden. Eén van die bestemmingen was het paradijselijke Sri Lanka, ook wel ‘de parel van de Indische Oceaan’ genoemd, een prachtig land en een vriendelijke bevolking waar hij verliefd op werd en dat hij ieder jaar een- tot tweemaal zou bezoeken.
Tijdens zijn eerste reis naar Sri Lanka (voorheen Ceylon genoemd), kwam hij in contact met de eigenaars van touroperator Andrews Travel, Andrew Kariyawasan, toen voorzitter van de Lions Club van Colombo, en zijn zoon Mahen. Deze Andrew Kariyawasan was ereconsul voor België in Sri Lanka en vanaf 1976 ook voorzitter van de ‘Sri Lankan-Belgium Friendship Association’, waarvan de tegenhanger in ons land de ‘Belgo-Sri Lanka Vriendschapsvereniging’ was die werd opgericht door Henri De Kimpe van Merksem. Samen met zijn collega-bestuurders sponsorde hij vijftig huisjes in wat het ‘Belgisch Dorp’ (Belgianugama) werd genoemd en gelegen was nabij Elipitiya in het zuidwesten van Sri Lanka. Na enkele jaren nam Gaston Dillen het voorzitterschap over en bouwde er nog elf extra huisjes en een kleuterschool.
Nadat met subsidies van de Bestendige Deputatie van de Provincie Antwerpen in het Belgisch Dorp nog een technische school werd gebouwd besloten Gaston en enkele vrienden uit Putte meer structuur te geven aan hun activiteiten en werd op 20 december 1989 de vereniging zonder winstoogmerk ‘Adoptie Sri Lanka’ opgericht.
Alles opsommen wat Gaston Dillen, als zeer betrokken en stimulerend voorzitter, samen met zijn medewerkers voor de armen in Sri Lanka hebben gedaan is onmogelijk. Ik beperk me dan ook tot het voornaamste.
Een eerste initiatief van de vzw was de inzamelactie ‘Brillen voor Dillen’ toen Gaston vernam dat de meeste mensen zich geen bril konden veroorloven. Het werd een groot succes die voor gevolg had dat Gaston de volgende keer met een extra valies vol oude en nieuwe brillen naar Sri Lanka vertrok.
En ook nu nog worden er brillen in onze sociale zetel in Duffel binnengebracht zodat de vzw tot nog toe bijna 23.000 slechtziende personen heeft kunnen helpen.
Tijdens een reis in 1992 maakte Gaston kennis met een jonge monnik die in zijn hotel bedelde voor voedseloverschotten om 20 weesjongens eten te geven. Toen Gaston naderhand dit tehuis in Sigiriya bezocht en er de miserabele toestand van zag -het was een bouwvallige krot en de kinderen sliepen en aten er op de grond- besloot hij op de bestaande fundamenten een nieuw weeshuis te bouwen. Dit werd feestelijk geopend in 1993. Adoptie Sri Lanka zou het voortaan ook ondersteunen. Op verzoek van Nimal Sangakkara, general manager van Sigiriya Village Hotel, sponsorde Adoptie Sri Lanka ook nog de bouw van een meisjestehuis in Madatugama en zorgde voor het salaris van een directrice en voor de voeding en kleding van de kinderen.
In 1992 startte Gaston met de jaarlijkse uitgave van een magazine met als titel de traditionele Sri Lankaanse begroeting ‘Ayubowan’. Hij beschreef er de activiteiten van het voorbije jaar en kondigde er ook zijn volgende reisprogramma’s naar Sri Lanka aan. Ook reisverslagen van medereizigers werden er in opgenomen. Voegen we er nog aan toe dat dankzij onze vroegere penningmeester Philippe Hendrick een eigen website www.adoptiesrilanka.be werd opgestart, werk dat thans als webmaster wordt verdergezet door bestuurder Karlien Fermon.
Op een bepaald ogenblik werd Gaston benaderd door M. Cyril Nanayakkara, een ambtenaar die op het kabinet van President Premadasa verantwoordelijk was voor het ‘Sevana Sarana Foster Parents Scheme’. Dit project dat als doel de financiële adoptie van kansarme kinderen had, leidde uiteindelijk tot meer dan 1900 adopties, telkens voor vijf jaar.
Deze Cyril Nanayakkara stichtte na zijn pensionering in zijn thuisstad Pamunugama in 1998 de ‘Susith Sarana Foundation’. Pamunugama is een rooms-katholiek stadje gelegen nabij het grote vissersdorp Negombo in het westen van Sri Lanka. Hij startte er een financieel adoptieplan. In 2004 werd er een drie verdiepingen tellend Educational Centre met een kleuterschool voor 80 kansarme kinderen gebouwd. Ook een leeszaal en een computerlokaal werden ingericht. In 2006 ontving het centrum een belangrijke schenking aan didactisch materiaal. En ook nu nog worden ieder jaar studiebeurzen toegekend aan ca. 500 hulpbehoevende scholieren en studenten, terwijl een echtpaar uit Reet (waarvan de echtgenote spijtig genoeg overleden is) ook nu nog kleren sponsort voor zieken en ouden van dagen. Voegen we er nog aan toe dat onze vereniging na de stopzetting van het Sevana Sarana Foster Parents Scheme (1913 kinderen) nog drie andere tijdelijke adoptieplannen heeft gehad, nl. het Susith Sarana Foster Parents Plan in Pamunugama (298), het Deaf and Blind School Plan in Anuradhapura (206), en het Kandy Plan in Diganna Aluthwatte (127). Nog actieve plannen zijn het Mihintale Foster Parents Plan van Linda (362) en het Thanamalwila Foster Parents Scheme (151). In totaal werden tot nog toe dus 3157 kinderen, telkens voor vijf jaar geadopteerd.
Na het overlijden van Cyril in 2010 werd zijn levenswerk op uitstekende wijze voortgezet door zijn zonen Samansiri en Ranga.
Pleegouders maakten van een reis met Gaston gebruik om hun pleegkind te bezoeken. Toen zij zagen in welke miserabele modderhut hun pleegkind en zijn of haar familie woonde, vroegen zij aan Gaston hoeveel het zou kosten om een behoorlijke woonst te bouwen. Toen ze hoorden dat dit mogelijk was tegen 35.000 Belgische frank (1.000 USD) waren er al vlug een aantal kandidaten die een stenen huisje voor hun pleegkind wilden sponsoren.
Om giften fiscaal aftrekbaar te maken werd bij het toenmalige Belgische Ministerie van Financiën een omstandige aanvraag ingediend. Dit leidde na controle van de boekhouding door de FOD Financiën en van de werking van de vzw door Ontwikkelingssamenwerking tot een eerste erkenning voor zes jaar en het recht om een fiscaal attest uit te reiken waardoor de schenkers een belastingvermindering van 45% op hun gift verkregen. Sedertdien hernieuwen wij op tijd en stond onze aanvraag en is Adoptie Sri Lanka vzw op dit ogenblik tot en met 31 december 2023 erkend.
Mijn vrouw Line en ikzelf waren regelmatig aanwezig op de druk bijgewoonde bijeenkomsten die Gaston tweemaal per jaar in de feestzaal Familia in Putte organiseerde voor de deelnemers aan zijn verschillende reizen. Daar ontmoetten we voor de eerste maal ook onze huidige voorzitter Linda Stabel die er telkens samen met haar moeder ten bate van de vzw producten uit Sri Lanka verkocht. Ook werden in de gemeentelijke feesthallen in Putte met de hulp van tientallen vrijwilligers twee succesrijke Sri Lanka-dagen georganiseerd. Samen brachten zij ca 1.500.000 BEF op. In Bonheiden, Duffel en Kontich-Kazerne werden bovendien ieder jaar pannenkoekennamiddagen georganiseerd die, mede dankzij een grote tombola, heel wat fondsen opbrachten. Door het wegvallen wegens leeftijd en/of ziekte van een groot aantal vrijwilligers wordt thans nog enkel in Kontich-Kazerne een pannenkoekennamiddag georganiseerd. Dit gebeurt door enthousiaste vrijwilligers van de plaatselijke organisatie ‘BMW: Broederlijk Delen,Missiehulp en Welzijnszorg’. Ten gevolge van de Covid-19 pandemie diende deze activiteit als dusdanig in oktober 2020 te worden geschrapt. Ze werd echter vervangen door een pannenkoekenslag die toch nog de mooie som van 2.900 euro opbracht. Dit jaar ging op 24 oktober de pannenkoekennamiddag weer door in zaal Pronkenborg. Door de reisbeperkingen kon Linda ook dit jaar spijtig genoeg niet aanwezig zijn.
In 1997 werden mijn vrouw en ik effectief lid van Adoptie Sri Lanka vzw en werd ikzelf opgenomen in de raad van bestuur. Ik voeg er nog aan toe dat we sedertdien nog zevenmaal op eigen kosten naar Sri Lanka reisden om er onze persoonlijke projecten en ook nog verwezenlijkingen van de vereniging te bezoeken.
Als blijk van waardering voor al wat Gaston voor de kansarmen in Sri Lanka had verwezenlijkt werd hij tweemaal in audiëntie ontvangen door President Ranasinghe Premadasa en ook door Eerste Minister Chandrika Bandaranaike. Verder kwamen de ambassadeurs van Sri Lanka in Brussel, de heren Casie Chetty, K.J. Weerasinghe, C.R. Jayasinghe en Ravinatha Aryasinha op bezoek in Putte. Eerstgenoemde was bovendien aanwezig op het feest ter gelegenheid van de viering van de 70ste verjaardag van Gaston, terwijl laatstgenoemde (die nu ambassadeur van Sri Lanka in Washington is) op 30 juli 2010 tijdens zijn talrijk door sympathisanten bijgewoonde uitvaart een bijzonder gewaardeerde lofrede ter ere van Gaston hield.
Getroffen door het schrijnend tekort aan kinderopvang in Sri Lanka, vooral ten gevolge van de burgeroorlog die duizenden slachtoffers maakte en die 30 jaar zou duren, deed ik, mede in naam van de bevriende familie Moortgat, in 1994 tijdens de vernissage van een schilderijententoonstelling van Line, aan Gaston Dillen het voorstel om een door ons te sponsoren meisjestehuis te bouwen. Gaston ging onmiddellijk akkoord. Dat we op 27 juli 1996 ‘Sal Sevana’ (‘Sal’ is de naam van een exotische bloem die groeit op de stam van een boom en ‘Sevana’ betekent ‘veilige beschutting’) konden openen danken wij aan de medewerking van Andrew Kariyawasan en de Lions Club van Colombo Somerset, die zorgden voor de locatie in Mattegoda, een idyllische omgeving vol met wuivende palmen, en aan zijn zoon Mahen die zorgde voor coördinatie van de bouwwerken van het tehuis. Tijdens de nacht voorafgaand aan de opening hebben vier boeddhistische monniken gebeden voor het welzijn van het tehuis en zijn bewoners.
Terwijl het in het begin een tiental wezen -kinderen van slachtoffers van de 30-jarige burgeroorlog- betrof, zijn er nu 24 meisjes tussen 5 en 18 jaar. Het zijn thans echter niet enkel meer wezen, maar ook kwetsbare kinderen van arme ouders die niet in staat zijn er behoorlijk voor te zorgen. Ook eenoudergezinnen of gezinnen waarvan een van de ouders gedurende lange tijd om economische redenen in het Midden-Oosten werkzaam is, vertrouwen een kind aan ons meisjestehuis, een veilige en liefdevolle thuis, toe.
Dankzij het uitstekend beheer van Mahen Kariyawasan, voorzitter van ‘Sri Lanka-Belgium Orphan Children’s Trust’ , en van de inwonende directrice met drie personeelsleden is het tehuis erkend door het ‘Department of Probation and Child Care Services’, de Sri Lankaanse dienst voor kinderbescherming waarmee wij nauw samenwerken. Voor de werkingskosten -salarissen personeel, voeding, kleding, onderwijs, uniformen, onderhoud gebouwen en infrastructuur- wordt gezorgd door Adoptie Sri Lanka vzw. Een tiental sponsors die ook nu nog elke maand 25 euro storten, werden door Gaston ‘Gouden pleegouders’ genoemd. Fietsjes, nieuwe kleren, schoenen en in 2021 nog twee computers werden geschonken. In 2006 ontving onze vereniging 700 stuks speelgoed van de kinderen van de personeelsleden van IBM België. Ze werden verdeeld onder onze zes partnerorganisaties, waaronder natuurlijk ook het meisjestehuis. Als dank voor de locatie en de bouw van een extra vleugel aan het tehuis door een Britse Lions Club verkreeg het de naam ‘Sinha Sal Sevana’. ‘Sinha’ betekent ‘leeuw’.
Op de leeftijd van 18 verlaten de meisjes (verplicht) het tehuis, krijgen zij een mooie som op hun spaarboekje mee en wordt mede dankzij de Lions Club van Colombo voor werk en huisvesting gezorgd.
Via de link https://youtu.be/h7matgc5VIQ vindt men een filmpje over ons meisjestehuis.
In het jaar 2000 werden wij tijdens ons bezoek aan Sri Lanka samen met Gaston gecontacteerd door Amaradasa Gunawardana, voorzitter van de ‘Sri Lanka Council for the Blind’ en van ‘Sri Lanka-China Society’. Hij kwam ons bedanken voor de renovatie van een braillecomputer die onze vereniging gesponsord had. Ook vroeg hij steun voor de bouw van een kleuterschool in een afgelegen, onderontwikkeld dorpje ‘Vana Meekanda’ geheten, gelegen op de top van een heuvel zonder basisfaciliteiten en zonder sociale infrastructuur.
Na goedkeuring van het project door de Raad van Bestuur van Adoptie Sri Lanka vzw werd de kleuterschool gebouwd en op 11 augustus 2002 in aanwezigheid van de sponsors en Sri Lankaanse personaliteiten officieel geopend. Sedertdien worden de jaarlijkse werkingskosten van de school (salarissen, uniformen en middagmaal kinderen, elektriciteit en onderhoud gebouw) en een studiebeursplan voor 129 kinderen in en rond Vana Meekanda betaald. Ook werden er 13 nieuwe huisjes gebouwd en 15 gerenoveerd, terwijl twee andere families zorgden voor de bouw van toiletten en de aanleg van een drinkwatersysteem. Nadien werd de ‘Sri Lanka-Belgium Association’ met als voorzitter Amaradasa Gunawardana opgericht.
Adoptie Sri Lanka vzw organiseerde een Dental Health Camp waar acht tandartsen 100 patiënten verzorgden en een General Health Camp waar tien dokters 300 patiënten ontvingen. 150 slechtziende personen kregen een nieuwe bril. 800 gebruikte brillen werden geschonken aan de Council for the Blind. Drie drinkwatersystemen werden aangelegd, de uitrusting en chemicaliën van de wetenschappelijke laboratoria van vier colleges werden vernieuwd. TV’s werden geschonken aan een universiteit en twee kleuterscholen. Twee gemeenschapscentra werden gebouwd en een ouderlingentehuis in Imbalundanda werd uitgebreid. Amaradasa nam,de relaties met het staatshospitaal van Nalanda over van Linda en verzorgde de contacten voor onze hulpverlening na de tsunami (zie verder).
Ook in het dorpje Thunthalawa werd in samenwerking met Sri Lanka-Belgium Association een kleuterschool gebouwd en de jaarlijkse werkingskosten betaald. Ieder jaar ontvangen meer dan 120 arme studenten een studiebeurs. Dankzij privésponsoring kon in Colombo voor de Sri Lanka Council for the Blind een nieuw hoofdkwartier worden gebouwd.
Na het overlijden van Amaradasa in 2020 werd hij als voorzitter van SLBA opgevolgd door Dayasiri Fernando, ooit ambassadeur a.i. van Sri Lanka in Brussel. Datzelfde jaar verloor ik ook mijn lieve echtgenote Line.
Een ander project van Adoptie Sri Lanka vzw was de samenwerking in Udatenna, een hooggelegen dorp in de Knuckles mountains, met Mevr. Korahakagoda, voorzitter van de sociale vereniging ‘Matale Elders Benevolent Society’ (Shanti Nikethanaya), waarvan de projectverantwoordelijke haar echtgenoot Wattegedara Jayawardane is. Het begon op 1 januari 2000 met de schenking van een infusiepomp aan een vijfjarig jongetje met Thalassemia, daarna volgde in 2003 de sponsoring van een voorlichtingsprogramma om de Tamilvrouwen die werken op de theeplantages, en de landbouwvrouwen te sensibiliseren voor de gevaren van infectieziekten zoals dengue (knokkelkoorts). Omdat veel mensen die wonen in de droge zone van Sri Lanka, bij gebrek aan zuiver drinkbaar water lijden aan nieraandoeningen werd In 2005 ons eerste drinkwaterproject aangelegd voor de arme Tamilbevolking van een verlaten theeplantage in Ratwatta Lower Division. En tot en met 2016 zouden er nog 17 gelijkaardige drinkwatersystemen volgen. In 2008 werd er een weg aangelegd tussen Couradi en Madolkelle zodat de bewoners van de theeplantages vlugger een hospitaal en de school kunnen bereiken. Verder werden in en rond Udatenna door onze vereniging nog 40 arbeiderswoningen en twee kleuterscholen gerenoveerd, terwijl in 2018 een kinderkliniek en in 2019 voor de bevolking van Udatenna een multifunctioneel medisch centrum werden gebouwd. Om zich te verplaatsen tussen de verschillende projecten werd in 2011 een motorfiets voor de projectverantwoordelijke gesponsord.
Toen ik midden 2012 als stichter en gewezen eigenaar van de Rijscholengroep Sanderus, jarenlang een van de hoofdsponsors van de activiteiten van Adoptie Sri Lanka vzw, afscheid nam van mijn levenswerk werd mij door de nieuwe directie en mijn personeel een mooi bedrag voor mijn projecten in Sri Lanka ter beschikking gesteld. Mede dankzij dit bedrag sponsorden wij de bouw van het twee verdiepingen tellend Sanderus Educational Development Centre, waar 200 studenten uit Udatenna en 10 omliggende dorpen met het oog op verdere studies bijscholingslessen Engels, wiskunde, wetenschappen en algemene kennis kunnen volgen .
Hoewel de medische zorg er gratis is blijkt er vooral in landelijke streken nog dikwijls een gebrek aan infrastructuur en medisch materiaal te zijn. Een van de belangrijkste projecten van onze vereniging was dan ook de ondersteuning van zeven kleine landelijke staatshospitalen. In één ervan, nl. in Nalanda, sponsorde de vzw mede dankzij milde schenkers een generator, een grasmachine, een ECG-machine, negen renovaties van ziekenzalen, toiletten, stortbaden, de verloskamer werd vernieuwd en medische apparatuur bezorgd. Met de opbrengst van de giften naar aanleiding van zijn 70ste verjaardag financierde Gaston Dillen er zelfs de bouw van een OPD, een Outpatient Department, waar mensen terecht kunnen voor een medische consultatie of een kleine behandeling door een dokter. In de psychiatrische afdeling van het hospitaal van Mihintale zorgde onze voorzitter Linda Stabel voor de bouw en het meubilair van de vrouwenafdeling, de renovatie van de slaapzaal voor de mannen, voor bedden, matrassen, muskietennetten, nieuwe ventilatoren, twee TV-toestellen een DVD-speler, 40 stoelen. Regelmatig werd er zeep, tandpasta en tandenborstels uitgedeeld. In het hospitaal werden er in de mannen- en vrouwenslaapzaal nieuwe ventilatoren en nieuwe muskietennetten gehangen, werd er een micromotor voor de tandartsenpraktijk en bijhorend materiaal geschonken en werden verschillende vernevelaars aangeschaft. In 2018 renoveerden we een kinderkliniek in Hunugala en in 2019 bouwden wij een multifunctioneel medisch centrum voor de bevolking van Udatenna en omgeving.
Voegen we er nog aan toe dat we in 2003 vanwege de internationale firma Benton Dickinson tienduizenden spuitjes, steriele naalden, catheders, bloeddrukmeters en thermometers ontvingen en onder de zeven hospitalen verdeeld hebben. Bij een andere gelegenheid werden een elektro-cardiogram, een radiografietoestel, een ultrasoon scanner en zelfs een hele telefooncentrale bezorgd aan het hospitaal van Dambullal.
Op 26 december 2004 werd de zuid- en westkust van Sri Lanka getroffen door een verwoestende tsunami. Een enorme vloedgolf veroorzaakte bijna 50.000 doden, duizenden gekwetsten en vermisten en miljarden materiële schade. Dankzij de fondsen bijeengebracht door bijna 1000 donoren bouwde Adoptie Sri Lanka vzw twee kleuterscholen, een gemeenschapscentrum en 35 huisjes. De paradijselijke kustlijn van Sri Lanka was in enkele minuten tijd een inferno van onmenselijk leed. Dankzij een brievenactie brachten wij op korte tijd 194.000 euro bijeen en deelden wij met vrachtwagens water, voedingsmiddelen en kleren uit. Nu, 16 jaar na datum, is er dankzij de internationale hulp weliswaar nog weinig te merken van de enorme ravage in de getroffen gebieden, maar de armoede blijft er groot. De kloof tussen arm en rijk is immers enorm.
Op verzoek van de Lions Club van Kandy sponsorde de vzw in het arme dorp Digana Aluthwatte twee watertanks en een volledig zuiver drinkbaarwatersysteem, vernieuwden wij er de dorpstempel , renoveerden wij in Belungala het kindertehuis en schonken keuken- en ander materiaal. 127 kinderen werden financieel geadopteerd en 27 intelligente kinderen kregen een studiebeurs.
De Lanka Mahila Samiti met als voorzitter Thilaka Perera is een belangrijke liefdadigheidsorganisatie die volledig gericht is op het welzijn van plattelandsvrouwen en die wij leerden kennen in 2005. Ze doen dat door bewustwordingsprogramma’s inzake gezondheid, de bouw en onderhoud van honderden kinderdagverblijven en kleuterscholen, opleidingen allerlei en nog veel meer. Zo sponsorde Adoptie Sri Lanka vzw dat jaar de renovatie van 50 kleuterscholen en kinderdagverblijven. Een van onze sponsors, het Reisopleidingscentrum (ROC) van Gent, bouwde een kleuterschool voor 80 kinderen in Galagoda en betaalt ook nu nog ieder jaar de werkingskosten.
In de nasleep van de tsunami werd in Mirissa een educatief centrum met kleuterschool, zondagsschool en vakschool gebouwd en de modelkleuterschool met kinderdagverblijf in Galmuruwa/Madampe gerenoveerd. In 2021 volgden nog een opleidingscursus voor tien kandidaat-kleuteronderwijzeressen en een drinkwaterproject.
In 2006 werd de vzw benaderd door ‘Sri Lanka in ons Hart’, een vriendenkring van adoptieouders met kindjes uit Sri Lanka, die tot 2013 een regionale afdeling van Adoptie Sri Lanka vzw was en die geruime tijd lokale projecten in Sri Lanka ondersteunde. Zo onder meer: de renovatie van een lagere school, de bouw van een bibliotheek met een leeszaal, de bouw van afzonderlijke sanitaire bloks voor jongens en meisjes, heraanleg van een speelplein, sponsoring van een vijftal drinkwatersystemen, bouw van een kindertehuis, renovatie van 44 arbeiderswoningen. Ook zetten zij in samenwerking met het Ministerie van Dierkunde een melkveeproject op, kochten 150 koeien zodat 75 arme families door de verkoop van de melk een extra inkomen konden verwerven.
Linda Stabel die Adoptie Sri Lanka vzw samen met haar zuster Diane had leren kennen tijdens een rondreis in Sri Lanka met Gaston Dillen, is al vele jaren actief voor onze vereniging, volgde Gaston Dillen in 2009 op als voorzitter van Adoptie Sri Lanka vzw en vestigde zich na haar pensionering als schooldirectrice in 2010 in Mihintale dat niet ver van Anuradhapura ligt en de bakermat van het boeddhisme in Sri Lanka is. Maar Linda had al reeds veel vroeger haar hart aan Sri Lanka verloren en bouwde er al in 2006 de Dijkstein kleuterschool met meubilair en didactisch materiaal voor 75 kinderen.
Gezien de grote armoede in de streek nam zij het initiatief ook in haar woonplaats Mihintale een adoptieplan op te starten en kon daardoor tot nog toe bijna 400 kansarme kinderen, telkens voor vijf jaar, financieel laten adopteren.
Dankzij haar jaarlijkse bezoeken aan ons land onderhoudt zij haar contacten met gulle sponsors (scholen, verenigingen, kerkfabrieken enz.) en verving zij dankzij hun steun met de werkploeg van haar medewerker Gamini in en rond Mihintale bijna 150 modderhutten met palmbladerendaken door stenen tweekamerwoningen, zij renoveerde tal van 100 jaar oude werkmanswoningen, bouwde tot nog toe een tiental kleuterscholen met twee toiletten en een speeltuin, een extra studiegebouw voor een middelbare school met 1500 studenten, een gemeenschapscentrum met aanpalend een filterinstallatie, een 50- tal toiletten, zij legde een sportterrein aan, waterputten en -torens, kocht kinder- en jeugdboeken in Singalees en stichtte een mobiele bibliotheek, deelde oude en nieuwe brillen uit aan slechtzienden, schonk een beamer en een projectiescherm aan de Politie van Mihintale die ermee naar scholen trekt om leerlingen en leerkrachten te wijzen op de gevaren van drugsgebruik.
Voor vele kleuterscholen koopt zij meubilair en didactisch materiaal en ieder jaar schenkt zij duizenden schriftpakketten aan arme kinderen, schooluniformen, schoenen; verder bezorgt zij aan honderden noodlijdende mensen voedselpakketten, baby- en kinderkleren, rolstoelen, matrassen, muskietennetten, oplaadbare lampen, waterfilters, en nog veel meer. Vermelden we ook nog dat haar zuster Diane en ons lid Greet Blommaert onze vzw vertegenwoordigen bij hun gemeentebestuur Duffel en Kontich en ieder jaar voor subsidies vanwege de dienst Ontwikkelingssamenwerking zorgen.
Begin van de jaren 2000 maakte Linda kennis met Lanka Perera, directeur van ‘Sith Sewana Mentally Handicapped Children’s Development Society’ in Thanamalwila. Reeds jaren zorgt Lanka Perera met heel veel toewijding voor een 70-tal mentaal gehandicapte kinderen en jongvolwassenen die hij zijn ‘special children’ noemt. Aangezien hij vanwege de regering onvoldoende subsidies ontvangt moet hij om zijn kinderen met een verstandelijke, dikwijls ook lichamelijke beperking te voeden en hen van alle andere behoeften te voorzien, beroep doen op welwillende sponsors. Eén van de belangrijkste daarvan is Adoptie Sri Lanka vzw. Op initiatief van Linda Stabel werd een financieel adoptieplan opgestart (tot nog toe 151 kinderen). Ook hangt hij af van ‘almsgiving’, mensen uit de buurt die om een overleden familielid te gedenken of een feestelijke gebeurtenis willen vieren, een maaltijd komen bereiden of organisaties die nuttige geschenken brengen.
Sedertdien bouwde onze vereniging slaapzalen voor jongens en voor meisjes met alle meubilair, een watertoren, een ziekenzaal, een kippenfarm; onze vzw kocht bouwgrond en keukenuitrusting voor een ouderlingenafdeling en een vakschool, een houtbewerkingsmachine, renoveerde de boeddhistische gebedsplaats en het dak van de eetzaal en schonk tijdens coronatijden medicijnen en droge voeding.
In 2011 werd in samenwerking met ‘Matale Elders Benevolent Society’ ook in ‘Rusirugama’ een kleuterschool voor 25 kinderen gebouwd en voor de jaarlijkse werkingskosten gezorgd.
Tot slot nog dit: Alle bestuurders van Adoptie Sri Lanka vzw zijn vrijwilligers die zich inzetten voor onze vereniging en haar verwezenlijkingen in Sri Lanka.
Zo beheert voorzitter Linda Stabel vanuit Sri Lanka een adoptieplan en coördineert haar medewerker Gamini al onze activiteiten in en rond Mihintale, onderhoudt afgevaardigd bestuurder John Van Dijck de contacten met onze partnerorganisaties, is Davina Staessen onze bekwame penningmeester die ook zorgt voor onze boekhouding, is Diana Stabel als secretaris op onze sociale zetel in Duffel verantwoordelijk voor de adoptiedossiers en ons magazine ‘Ayubowan’, is Karel Peeters onze juridisch adviseur, terwijl Karlien Fermon webmaster is van onze website www.adoptiesrilanka.be. Dankzij hun onbaatzuchtige inzet -zij ontvangen geen vergoeding voor hun werk of verplaatsingen, noch voor hun eventuele bezoeken aan Sri Lanka- is de kostenratio van de vzw met 1,65 % bijzonder laag. Voegen we er nog aan toe dat onze adoptieplannen een van de weinige, zoniet de enige zijn die de ontvangen jaarlijkse bijdrage van € 52 integraal doorstorten aan de betrokken partnerorganisatie. Maar vergeten we ook niet onze Sri Lankaanse projectverantwoordelijken en de vrijwilligers die zich, zoals Greet Blommaert en dochters, in ons land belangeloos inzetten voor het succes van onze jaarlijkse tombola en andere activiteiten en vooral de honderden gulle sponsors dankzij wie wij onze projecten ten bate van de allerarmsten in Sri Lanka kunnen financieren.
John Van Dijck
Afgevaardigd bestuurder